മന്ത്രധ്വനി ഉണര്‍ന്നൂ മനസ്സൊരു മരീചികയായ്‌ ഉണര്‍ന്നൂ
മഞ്ഞിന്‍ കണങ്ങളില്‍ മാരിവില്‍ വര്‍ണത്തില്‍ ആരെയോ നോക്കി നിന്നൂ
ഇന്നലെ സന്ധ്യ തന്‍ യാത്രാ മൊഴിയിലാ
നാട്ടിന്‍ വഴിയിലായ്‌ കണ്ടൊരു സ്വപ്നമോ
ആദ്യമായ്‌ യെന്നുള്ളില്‍ അഗ്നിപഥം തീര്‍ത്ത
ആ വര്‍ണ്ണരാചിതന്‍ നേര്തോര ഛായയോ
അറിയില്ല എനിക്കറിയില്ല എവിടയോ
നീറുന്ന മനസ്സിന്റെ നോവിന്നുമറിയില്ല
ഇന്ന് ഞാന്‍ കാണുന്ന ചിത്രത്തില്‍ കേള്‍ക്കുന്ന ഗാനത്തില്‍
എല്ലാം അവള്‍ തന്നെ ആരാണവള്‍
ആരോടും പറയാതെ ആരും അറിയാതെ
എന്‍ ഹൃദയ കവാടം തള്ളി തുറന്നതാണവള്‍
എന്നിട്ടും ഇനിയൊരു ചോദ്യചിഹ്നമായ്
എന്നോ മറന്നൊരാ സമസ്യ ആയ് ഇനിയും
ഇല്ല യെനിക്കറിയണം ഇനിയുള്ള യാത്രയില്‍
കൂട്ടിനായ്‌ കൊതിക്കുമ്പോള്‍ ഒരു നിഴല്‍
പോലെയാകുവാന്‍ നീ തന്നെയോ എന്ന്
പകല്‍ പോലറിയണം ഞാന്‍ നിന്റെയോ എന്ന്
അതെ ഇന്ന് ഞാന്‍ അറിയിന്നു അറിവിന്‍
ആദ്യാക്ഷരം കുറിക്കുവാന്‍ ഞാനെത്തുമ്പോള്‍
ഒരു മാലഖയായ്‌ കണ്ട പിന്നെ മറന്ന
കൌമാരകാലമേഘങ്ങള്‍ വന്നപ്പോള്‍
വീണ്ടുമൊരു ശലഭമായ് പറന്നെത്തിയ
ഒരു ശരത്ക്കാല മേഘം പോല്‍ പെയ്തൊഴിഞ്ഞ
സഖീ ഇനി മറക്കില്ല ഞാന്‍ പിരിയില്ല
നീയും എന്ന് കൊതിക്കുവാനെങ്കിലും അനുവദിക്കൂ ....
പ്രദീപ്‌ കൂറ്റനാട്
Friday, July 31, 2009
Tuesday, July 28, 2009
മതമുള്ള ജീവന്‍
ആരാണു ജീവന്‍ മതമില്ലാത്ത ജീവന്‍
മതമില്ലാത്തവരാരുണ്ട് ഞാനില്ല സഖാവില്ല
മതമല്ല പ്രശ്നം മരിക്കുന്ന കരുണയും
മരവിപ്പ് തിന്നുന്ന സഹോദര സ്നേഹവും
അന്നിവിടെ മാറാട്ട് അങ്ങകലെ ഗുജറാത്തില്‍
ഒന്നുമറിയാത്തവര്‍ ദൈവമില്ലെന്ന് ഓര്‍ത്തവര്‍
അറിവിന്‍ വെളിച്ചം പകരുവാനെന്ന പോല്‍
പണത്തിന്‍ കിലുക്കം മാത്രമാരിയുന്നോരിടയനും
വന്ദേമാതര ഗീതമറിയാതെ നാടിന്റെ സ്പന്ദന -
മൊന്നുമ്മറിയാതെ ഫതവയിറക്കുന്ന കാഫിറുമോന്നാണ്
കാലചക്രം തിരിയുമ്പോള്‍ ശാസ്ത്രം കുതിക്കുമ്പോള്‍
ചൊവ്വായില്‍ കാലെത്താന്‍ മനുഷ്യന്‍ കൊതിക്കുമ്പോള്‍
അസ്തമിക്കാത്തോരാ സാമ്രാജ്യ ഒറ്റയ്ക്ക്
വെട്ടിപ്പിടിച്ചോരാ ബാപ്പുവിന്‍ നാട്ടില്‍
ചോരക്കു ചോരയായ് അമ്മക്ക് നഷ്ടമായ്‌
മാനവരാശിക്കൊരു ചോദ്യ ചിഹ്നമായ്
പരിവര്‍ത്തനത്തിന്റെ പാത തെളിയിക്കാന്‍
ജിഹാദിന്റെ പേരില്‍ സീതാപതിയുടെ പേരില്‍
ഒന്നിനു ഒന്നിനായ് നൂറിനു നൂറിനായ്‌
പരസ്പരം ഖട്ഗത്തിന്‍ മുന ചൂണ്ടുന്നിന്നിവര്‍
നിര്‍ത്തുക മാനിഷാദ എന്നലരുവാന്‍
കഴിയാത്ത മാതൃ ഹൃദയങ്ങള്‍ക്കായ്‌
നാളെയീ ഭൂമിയില്‍ പിച്ച വക്കെണ്ടാവര്‍ക്കായ്‌
മാനവ സ്നേഹത്തിന്‍ പ്രതിന്ജ്ഞയെടുക്കാം
കാലചക്രം ഉരുളുവാന്‍ ഇനിയുമേറെ ഉണ്ട്
കാലനിപ്പോഴും കര്‍മം തുടരുന്നുമുണ്ട്
പ്രവാചകന്മാരിനി ആരുണ്ട് ദൈവപുത്രന്മാരായ്‌ ആരുണ്ട്
കല്‍ക്കിക്കായ്‌ കൊതിക്കുന്നവരാരുണ്ട്
ജീവന്റെ സ്പന്ദനം നിലക്കുന്ന മാത്രയും
നാടിന്റെ സ്പന്ദനം മറക്കുവാനാകില്ല
മതത്തിന്റെ പേരില്‍ പിരിയുവനാകില്ല
മതമുള്ള ജീവന്‍ മതാതന്ധനല്ലാത്ത ജീവന്‍
..........................................പ്രദീപ്‌ കൂറ്റനാട്
മതമില്ലാത്തവരാരുണ്ട് ഞാനില്ല സഖാവില്ല
മതമല്ല പ്രശ്നം മരിക്കുന്ന കരുണയും
മരവിപ്പ് തിന്നുന്ന സഹോദര സ്നേഹവും
അന്നിവിടെ മാറാട്ട് അങ്ങകലെ ഗുജറാത്തില്‍
ഒന്നുമറിയാത്തവര്‍ ദൈവമില്ലെന്ന് ഓര്‍ത്തവര്‍
അറിവിന്‍ വെളിച്ചം പകരുവാനെന്ന പോല്‍
പണത്തിന്‍ കിലുക്കം മാത്രമാരിയുന്നോരിടയനും
വന്ദേമാതര ഗീതമറിയാതെ നാടിന്റെ സ്പന്ദന -
മൊന്നുമ്മറിയാതെ ഫതവയിറക്കുന്ന കാഫിറുമോന്നാണ്
കാലചക്രം തിരിയുമ്പോള്‍ ശാസ്ത്രം കുതിക്കുമ്പോള്‍
ചൊവ്വായില്‍ കാലെത്താന്‍ മനുഷ്യന്‍ കൊതിക്കുമ്പോള്‍
അസ്തമിക്കാത്തോരാ സാമ്രാജ്യ ഒറ്റയ്ക്ക്
വെട്ടിപ്പിടിച്ചോരാ ബാപ്പുവിന്‍ നാട്ടില്‍
ചോരക്കു ചോരയായ് അമ്മക്ക് നഷ്ടമായ്‌
മാനവരാശിക്കൊരു ചോദ്യ ചിഹ്നമായ്
പരിവര്‍ത്തനത്തിന്റെ പാത തെളിയിക്കാന്‍
ജിഹാദിന്റെ പേരില്‍ സീതാപതിയുടെ പേരില്‍
ഒന്നിനു ഒന്നിനായ് നൂറിനു നൂറിനായ്‌
പരസ്പരം ഖട്ഗത്തിന്‍ മുന ചൂണ്ടുന്നിന്നിവര്‍
നിര്‍ത്തുക മാനിഷാദ എന്നലരുവാന്‍
കഴിയാത്ത മാതൃ ഹൃദയങ്ങള്‍ക്കായ്‌
നാളെയീ ഭൂമിയില്‍ പിച്ച വക്കെണ്ടാവര്‍ക്കായ്‌
മാനവ സ്നേഹത്തിന്‍ പ്രതിന്ജ്ഞയെടുക്കാം
കാലചക്രം ഉരുളുവാന്‍ ഇനിയുമേറെ ഉണ്ട്
കാലനിപ്പോഴും കര്‍മം തുടരുന്നുമുണ്ട്
പ്രവാചകന്മാരിനി ആരുണ്ട് ദൈവപുത്രന്മാരായ്‌ ആരുണ്ട്
കല്‍ക്കിക്കായ്‌ കൊതിക്കുന്നവരാരുണ്ട്
ജീവന്റെ സ്പന്ദനം നിലക്കുന്ന മാത്രയും
നാടിന്റെ സ്പന്ദനം മറക്കുവാനാകില്ല
മതത്തിന്റെ പേരില്‍ പിരിയുവനാകില്ല
മതമുള്ള ജീവന്‍ മതാതന്ധനല്ലാത്ത ജീവന്‍
..........................................പ്രദീപ്‌ കൂറ്റനാട്
Friday, July 3, 2009
നിള കാത്തിരിക്കുന്നു
പുതു സഹസ്രാബ്ദം പിറന്നതോ പ്രശ്നം
കലിയതിന്‍ ഉച്ചിയിലെത്തിയതോ
നീ വരാത്തതെന്തേയെന്‍ വര്‍ഷമേ
ഞാന്‍ കാത്തിരിക്കുന്നു നിന്‍ കാലൊച്ച കേള്‍ക്കുവാന്‍ ...
വര്ഷം വയ്കി എത്തിയെങ്കിലും നിള പിന്നെയും കാത്തിരിക്കുന്നു
ഒന്ന് നിറഞ്ഞു ഒഴുകുവനായി , ചാടി തിമര്‍ക്കുന്ന കൊച്ചു കൂട്ടുകാരോട് ഒത്തു ആര്തുല്ലസിക്കുവാന്‍
ഇനി കഴിയോ അതിനു പിന്നെയും ചോദ്യം ബാക്കി ആവുന്നു ....
കലിയതിന്‍ ഉച്ചിയിലെത്തിയതോ
നീ വരാത്തതെന്തേയെന്‍ വര്‍ഷമേ
ഞാന്‍ കാത്തിരിക്കുന്നു നിന്‍ കാലൊച്ച കേള്‍ക്കുവാന്‍ ...
വര്ഷം വയ്കി എത്തിയെങ്കിലും നിള പിന്നെയും കാത്തിരിക്കുന്നു
ഒന്ന് നിറഞ്ഞു ഒഴുകുവനായി , ചാടി തിമര്‍ക്കുന്ന കൊച്ചു കൂട്ടുകാരോട് ഒത്തു ആര്തുല്ലസിക്കുവാന്‍
ഇനി കഴിയോ അതിനു പിന്നെയും ചോദ്യം ബാക്കി ആവുന്നു ....
Subscribe to:
Posts (Atom)
